Tot aan de zestiger jaren was het naamgeven in ons land vooral een kwestie van vernoemen naar familie, met als eerste keus de grootouders. Een aaridg voorbeeld is Aart Staartjes, meneer Aart van Sesamstraat. Hoewel veel mensen denken dat het zijn toneelnaam is, heet hij echt zo vanwege het simpele feit dat zijn opa ook zo heette. Nu wordt meestal een naam gekozen met behulp van een namenboekje, gaat het om mooi en leuk. In de praktijk heeft een grotere keuzevrijheid zo zijn beperkingen. Namen roepen soms vervelende associaties op. Niemand wil zijn zoon vernoemen naar dat nare buurjongetje van vroeger of zijn dochter nar die akelige collega. In het dagelijks leven is een voornaam vaak een visitekaartje. Bij de naamkeuze speelt de betekenis een rol op de achtergrond. Voor sommige ouders draagt het bij aan de aard van het 'beestje'! Van meer belang zijn echter klank en ritme met inbegrip van het aantal lettergrepen van zowel voor- als achternaam. Een naam moet lekker in het gehoor liggen en als het even kan origineel klinken. Niet-alledaags is het motto. Soms is een in de ogen van ouders saaie achternaam reden om de kinderen van een kleurige voornaam te voorzien. In drie, vier of vijf van de honderd gevallen gaat er achter de naamgeving een bijzonder verhaal schuil. Een aparte gebeurtenis, een mooie herinnering, een misverstand, een uitdrukkelijke wens of een 'ongelukje'. In dit namenboekje staan 123 van die voorname anekdotes van bekende en onbekende Nederlanders.

Kopen